amrita van veldhoven

Al jong wist ik het: ik wilde mensen stimuleren in hun ontwikkeling, iets met groei en vooruitgang. Daarbij ook mijn handen en creativiteit gebruikend. Dat leidde naar de opleiding voor creatieve therapie. Dit is een non-verbale vorm van psychotherapie, waarmee je in een gebied achter de woorden komt.

Vele jaren later en werkervaringen verder  komt dat voor mij terug in het rebalancingwerk: nieuwsgierig zijn naar wat er allemaal in mensen leeft en daarbij het verborgene ruimte bieden tevoorschijn te komen. En ja, ook hierin kan ik mijn handen gebruiken!

Mijn leven liep op persoonlijk vlak niet zoals ik me wenste. Zoekend naar een manier om met verdriet van gemis om te gaan en daarnaast dankbaarheid te voelen voor wat er wel was, kwam ik in aanraking met meditatie. Mede hierdoor is mijn visie op ontwikkelen veranderd. Eerder dacht ik dat er iets toegevoegd moest worden om vooruit te komen. Ik heb ervaren dat het veel meer om letterlijk ontwikkelen gaat: kijken wat er allemaal is en daarmee ‘kunnen zijn’. In rebalancing kwam voor mij veel samen, het voelde als thuiskomen.

Pas recent is hier een aspect bijgekomen. In de laatste jaren heb ik geleerd dat ik echt zelf verantwoordelijk ben voor de keuzes in mijn leven. Het klinkt misschien paradoxaal, toch kan ik hierdoor er meer voor een ander zijn. Aanwezig bij wat zich wil laten zien. 

Verdwalen doe ik nog regelmatig in mijn hoofd, thuiskomen doe ik in mijn lichaam. Dat is mijn portaal naar verbinding met het bestaan.